Zondagmiddag...... Zondagmiddag werd ik moe wakker in mijn eigen bed, was weer laat geworden op een salon. Keek naar buiten, alles donker, grijs en kil. Echt weer om weer lekker warm tegen mijn lief aan te kruipen. Maar ja ik heb geen lief, alleen mijn moeder en daarvoor ben ik behandeld. (Door een therapeut die me had aanbevolen om te gaan tangodansen, was goed om contact te leren maken met vrouwen en wat warmte te voelen die ik in mijn jeugd te kort was gekomen). De telefoon ging, dat was vast weer een verkoper of moeders alweer. Met tegenzin nam ik op. Het was een tanguera die vroeg of ik mee ging naar een salon (haar favoriete tangomannen 1 tot en met 6 van haar konden blijkbaar niet ). Had eigenlijk geen zin maar hoorde mijn therapeut zeggen het is goed in beweging te blijven dus ging ik mee. Was al een halfjaar niet meer op deze salon geweest, benieuwd of er nog bekenden waren en of ze me nog zouden herkennen. (had van een ervaren tanguera begrepen dat het lange termijn geheugen van tangodansers niet al te best is). Aangekomen werd ik herkend door een paar tanguera's die ik de avond er voor ook had ontmoet dus de eerste paar uur kon ik dansen. Daarna ging ik op mijn gemak aan de kant zitten en keek rustig rond. Ontdekte weer veel nieuw aanstormend tango talent. Veel leuke jongedames in leuke jurkjes met fraai decolleté en ook een paar spannende navel truitjes. Allen met verwachtingsvolle vrolijk opgetogen gezichtjes, verwachtingsvol rondspeurend naar leuke mannen die hen een onvergetelijke tangoervaring zouden gaan bezorgen. Plotseling zag ik HAAR zitten: Een dame met een zelfbewuste blik, zo van ze kunnen me allemaal wat. Ze was goed maar onopvallend gekleed. Dit was vast een tanguera-veteraan, zo eentje die alles al heeft meegemaakt. Zo'n tangoalasombra tiepje, vast eentje met een feministische moeder. Mijn mannelijke instinkt zei me dat ik een van die leuke jongedames ten dans moest vragen, die met dat leuke jurkje die haar fraaie vrouwelijk vormen zo mooi accentueren. Maar mijn tangogeweten zei me dat ik HAAR ten dans moest vragen, dat was vast een dame met krassen op haar ziel (uit de nieuwsgroep had ik geleerde dat dit de fijnste tanguera's zijn). Mijn besluit was genomen ik ging haar vragen. Dus nu was het zaak om oogcontact te maken. Maar dat bleek onmogelijk want ze keek voortdurend naar haar gesprekspartner en als ze al opkeek had ze een naar binnen gekeerde blik. Ging nog in mijn tas zitten rommelen die bij haar in de buurt stond maar ze zag me niet. Dan maar de directe aanpak: nee heb je ja kun je krijgen. Nu was het zaak rustig te blijven, deed snel even mijn anti-hyperventilatie oefeningen en stapte zo zelfverzekerd mogelijk op haar af. Knalde dwars door een geamuseerd gesprek en sprak de woorden: Wil je met me dansen. Ze keek onverstoorbaar op naar mij om te zien wie er voor haar stond. Ze keek me aan met een pokerface maar toch zag ik een paar kleine spiertrekkingen in haar gezicht. Een teken dat ze inwendig juichte van blijdschap dat een zo leuke jongman haar ten dans vroeg, dat was vast allang niet meer gebeurd. Nu was het vooral zaak kalm te blijven. Een prettige omarming volgde en we dansten rustig weg. WOW, dit was een ervaren tanguera's, dit was aangenaam tangodansen. Te mooi om in woorden uit te drukken. Na de derde dans werd het spannend, zou ze willen stoppen ? Yes !nog een dans en Yes nog een dans. Toen bedankte ze me en vroeg hoe ik heette en waar ik vandaan kwam. En ik vroeg het haar. Toen kwam het afscheid en dacht te horen dat ze iets zei van tot zien of tot een volgende keer. Als gehypnotiseerd zocht ik ergens een zitplaats waarna het geruime tijd duurde voor ik weer was bijgekomen van deze wonderschone ervaring. Vreemd op de een of andere manier kwam me haar naam bekend voor. Na een halfuur gepiekerd te hebben werd ik wakker geschud door een blokje neotango en danste met een bekende nog een fraai stukje dramatische expressie waardoor al mijn blokkades opgeheven werden, mijn energie weer vrij kon stromen en mijn chakras weer in balans kwamen. Toen viel het 20 eurocent muntje: Nu wist ik waar ik HAAR naam van kende: Ik had een Alasombra in het wild ontmoet! Moe maar voldaan keerde ik huiswaarts. Rolde mijn bed in en omarmde mijn lieve warme elektrische deken. Viel in een diepe slaap dromende van een volgende dans met HAAR, nog net voordat ze met tangopensioen gaat. Theodorus, 17 december 2004