Is de Finse tango vergelijkbaar met de Argentijnse tango?

M: Ja, vooral het lopen. Dat deden wij daar, het lopen. Op maat natuurlijk. Je deed het zo¹n beetje elke zaterdag met Reijo Taipale in een zelfgemaakt tangorokje met een spleetje, heel strak! Lesnemen was niet nodig. Je leerde het vanzelf als je een goede leider had. Toen ik, na een ongelukkig huwelijk, naar Nederland kwam hoopte ik natuurlijk dat er in Groningen ook tango zou zijn.

En Bartolito, hoe is het bij jou allemaal zo gekomen?

B: Marjatta had een vriendin, Lilo, op wie ik een oogje had en die zocht een tangopartner. Dus ik zei ook dat ik een tangopartner zocht, hoewel ik het een belachelijk idee vond en ik veel liever had willen gaan squashen. En zo gingen wij op les bij Bettie & Dennis.

Marjatta: wie was jouw eerste danspartner hier?

M: Dat was Adriaan uit Polen. Ik sprak met hem in het Engels en wij kregen een ...soort goeie verstandhouding. Wij gingen les nemen bij Iván Torres. Na een jaartje is Adriaan geroepen naar Leiden omdat zijn werk hier was afgelopen en toen moesten wij afscheid nemen. Daarna ging ik met Roy dansen, die was ook zijn partner kwijt. Wat lengte betreft en zo, ja, dat ging toch hartstikke goed samen. En toen kwam zijn partner weer terug. Toen wou Bartolito, mijn oudste en dikste vriend in Nederland, de langste die ik heb, met mij dansen. Hij was een beetje afgegaan met Lilo.
B: Met Marjatta voelde het eigenlijk meteen al heel goed, het waren vertrouwde armen.

Dat is toch niet spannend meer? Het verleidingsstadium hadden jullie allang achter de rug.

B: Hoezo? Nee, zeker niet. Iedere keer als we met elkaar dansen, bij iedere omarming en iedere corte en quebrada probeer ik haar te verleiden.
M: Ik voel wel inderdaad dat er iets achter zit, maar ik laat het zo¹n beetje links. Het is een afleidingsmaneuver, zoals vroeger met de gladiatoren. Nee, in de middeleeuwen zaten ze op paarden met lansen, en dan, als ik aangevallen word maak ik zo¹n afleidingsmaneuver zodat ze uit de bocht vliegen.

Juist. Maar nu weer terug naar het heden. Bartolito, wat ervaar je eigenlijk in de tango?

B: Oei, dat is moeilijk zeg, dat hangt er maar net van af met wie ik dans. Als ik echt met een goeie vrouw dans is het geweldig, maar verder lust ik het niet. Ik bedoel, als iemand niet met sensualiteit naar mij toe danst, dan lust ik het niet.
M: Bij afleidingsmaneuvers en valse streken en zo.

Ik hoor jou vooral over maneuvers praten en Bartolito meer over sensualiteit. Hoe schuiven jullie dat nu in elkaar?

B: Het is net zoals twee magneten. Dat maakt ons dansen ook zo spannend en boeiend voor de mensen eromheen om naar te kijken. Het is een voortdurend spel, waarbij niemand wint.

Wat vinden jullie van de tangoscene in Groningen?

M: Het is natuurlijk een heel andere koek dan in Finland. Daar moet je zorgen dat je niet onder de voeten blijft. Hier in de Ocho wordt heel netjes gemanoevreerd. Ja, god, je hebt achter geen ogen, dus soms krijg ik een klein botsinkje, of twee.
B: Over het algemeen vinden wij gewoon dat de mensen hier te moeilijk dansen. Wij willen ook, als wij gaan lesgeven straks, onze studenten alleen maar leren lopen, tegen de klok in. Figuren zijn voor ons helemaal uit.

Jullie gaan dus lesgeven?

B: Ja. Maar géén figuren. Het is ons beleid om de mensen gewoon te laten lopen.
M: Met hun hart. Niet met de benen of de heupen.
B: Onze studenten zullen zich heel erg op hun gemak voelen omdat zij gewoon kunnen lopen. Daarbij hoeven zij nooit te denken: o je, wat voor moeilijke figuur moet ik nu weer doen. Ze zijn er alleen maar voor hun partner en voelen zich overal op hun gemak: op luxe-jachten, verlaten vormingscentra, in de salon, het maakt niet uit.
M: En in het water. In het water leer je namelijk pas hoe je je ontspant en leer je waar is mijn hart.
B: Het is wel waar wat Marjatta zegt. In het water heb je een bepaald aantal problemen niet. Je hebt niet de wrijving van de grond en daardoor kun je er veel meer op een wolkje dansen. En het is wel grappig dat wij daar nu mee beginnen, want het is een dansvorm die in Nederland betrekkelijk onbekend is. In Argentinië zijn de mensen er wel mee bezig... het tangozwemmen. We geven een instruktiemap uit.
M: Wij gaan onze studenten naar de volkomen extase toebrengen.

In het water...!?

Dus een ander thema dan in Joensuu: intimiteit zonder ruimte.Hoe gaat DAT in zijn werk?

M: Voor we ons naar de dansvloer (de aanlegsteiger) begeven doen we eerst de warming-up in de kleinst mogelijke ruimte: onze sauna. Dus je hebt een aantal extremen: het water zoveel ruimte als mogelijk en de steiger weer zo weinig als mogelijk. Je hebt het allebei bij mekaar. Als je dus de steiger uitvalt oefen je gewoon verder in het water.

Jullie hebben livemuziek? Komt Pichuco ook mee?

M: Dat willen we proberen. Er is namelijk geen electriciteit. Anders gaan we samen zingen.

En dan nu de hamvraag: Bartolito: wie zijn je favoriete dames? Alfabetisch graag.

B: Dan zou ik bij jou willen beginnen Ana, en daarna...

Dus mij vind je het lekkerst? Of het mooist?

B: Nou eigenlijk alletwee wel. Ik raak in extase, zo mooi als jij niks forceert, waanzin gewoon. Hoe jij het ritme voelt dan daar zacht uitdrukking aan geeft van je hoofd naar je heupen en vandaar weer gewoon verder naar je voeten... zulke dames zijn zeldzaam. En hoe wij samen de boel kunnen afbreken! Ik haal natuurlijk wel het beste uit iedere vrouw...

Jij vindt mij zeker ook het mooist, Marjatta?

M: Nee, ik vind mijzelf het mooist, want ik heb corazón. En mijn mannelijke favoriet is natuurlijk Bartolito, die is zo ultiem, zo gestaag en romantisch. Verder denk ik nog aan Andrew, die heeft iets dat komt uit zijn heupen. En Pierre heeft ook iets lekkers.

Jouw mooiste man, Bartolito?

B: Ik zou het niet weten. Ik dans de man niet. Ik wou echter nog even terugkomen op de dames en Clarabella noemen. Dat is een Finse danseres en die woont nu op Ibiza, daar danste ik mee in Bremen...
M: Daar weet ik niets van!
B: ...en dát was echt een Buenos Aires-ervaring. Oeff!!

Maar je bent helemaal niet in Buenos Aires geweest!

B: Je kunt best een B.A. hebben zonder dat je in B.A. bent geweest.

Hebben jullie nog een boodschap?

B: We zijn blij met onze studenten, waaronder Rob, Inez, Stevan en Bettie. Die hebben zich ingeschreven voor ons curriculum voor ultimos. Ze moeten echter weer wel veel áfleren. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: het gaat om het lopen, op aarde, lucht en water, en dat de studenten zich in hun element op hun gemak voelen.
M: En vuur! Dat is het allerbelangrijkste. El fuego!
B: Oh ja!